martes, 8 de mayo de 2012

AFTER DARK

Canto estou disfrutando coa lectura da obra de Murakami, en concreto coa novela after dark. Resúltame moi completa. Desde a forma de narrar, por exemplo contén comparacións e símiles de grande fermosura e delicadeza, sutiles e moi ilustrativos: " Al igual que la luz de la luna baña un prado desierto, la brillante pantalla ilumina el interior de la estancia" (pp. 96). Ou o feito de falar da débil e fráxil liña que separa o mundo do legal, do correcto... do mundo do socialmente inaceptado: "Y empecé a pensar de la siguiente forma. Que es posible que no exista un muro que separe ambos mundos. Y que, en caso de que exista, quizá sólo sea un endeble tabique de cartón. Y que, en el instante en que te apoyes casualmente en él, puede que se hunda y te caigas al otro lado. O quizás es que el otro lado ya se ha introducido a hurtadillas en nuestro interior, aunque nosotros no seamos conscientes de ello. Ésta es la sensación que empecé a tener. Aunque resulta muy difícil tradurcirla en palabras". (pp 105)


E un momento que me gustou especialmente foi cando Takahashi lle describe a Mari o que significa crear:
"Imagínate que eres capaz de sentir la música muy dentro de ti y que eso afecta de alguna manera a tu cuerpo, que tiene la necesidad de moverse todo el rato, e imagínate que, al mismo tiempo, afecta de igual manera a las personas que están escuchando tu música. Es crear estado de comunión. Supongo." (pp 101)

A versión que estou a manexar é a edición do Círculo de Lectores do ano 2008.

E para acompañar a lectura do artigo, algo de música, tan importante na obra:


ANIMÁDEVOS, E DISFRUTADE DESTE AUTOR E DA SÚA OBRA.

4 comentarios:

  1. "En After Dark la moraleja es uno debe ser uno mismo".

    No he leído este libro pero sí he echado algún vistazo a varias reseñas y todas alaban a este escritor japonés.
    Gracias por la recomendación.

    me gustó el vídeo

    ResponderEliminar
  2. Eu empecei a ler 1Q84, e estame gustando, só que para un Club de Lectura con pais/nais do instituto tiven que ler After dark, e quedei namorada do xeito de contar de Murakami e das súas historias, reais como a vida mesma. E ademais vin a peli Tokio Blues, e reitero, estame gustando moito o autor, tanto polas historias, pero sobre todo por como o conta. Fala da soidade do home, da dificultade para comunicarnos, para expresar os sentimentos, e permite coñecer mellor a sociedade nipona. Tamén é certo que é o típico que ou che gusta moito ou non o soportas (polos comentarios que levo lidos). Anímate, lese ben (quizais a lectura complícase cos saltos no tempo e as vidas paralelas). Saúdos!!!

    ResponderEliminar
  3. Aclárame la duda por favor: Filispines también eres tú, verdad? estaba pensando en contestar en aquel blog pero ante la duda, vuelvo a mayo de 2012 :)
    En esa pequeña historia amor agotaron la competencia de todos los sentidos, de ahí que consumieran todo el fuego del universo para acabar reviviendo en su imaginación todo lo que disfrutaron ... más o menos jajaja

    un abrazo

    ResponderEliminar