miércoles, 25 de enero de 2012

SER UN PEIXE GORDO

CO PERMISO DE FLAVIA COMPANY VOU PUBLICAR TRADUCIDO UN DOS SEUS TEXTOS, PARA QUE VEXADES QUE ESTÁN BEN E VOS ANIMEDES A SEGUIR LÉNDOA




         SER UN PEIXE GORDO
        

         O pai e o neno soben á limusina unha asollada mañá de domingo. O pai, tras consultar o reloxo, ordena ao chofer que os leve ao acuario. O neno entretense durante o camiño cun videoxogo mentres o pai dá indicacións por teléfono a algún dos seus empregados, á vez que follea a prensa que atopou pulcramente ordenada xunto ao asento. O automóbil detense. “Espérenos aquí”, di o pai ao chofer. E co único obxectivo de tranquilizarse a si mesmo, engade: “Non tardaremos nada”. Acto seguido baixa e diríxese con solemnidade cara á entrada do recinto. O neno ségueo de cerca, con estudado silencio. Ao redor deles faise un baleiro, a xente déixalles paso.

         Unha vez dentro, coma se en efecto estivesen sós, pai e fillo marchan con fría comodidade por diante de todos os acuarios. Van lentos, pero sen pausa, ata que finalmente o neno se para ante un daqueles acuarios, que lle chamou a atención. Nel hai un peixe enorme, gris, simétrico e sobrio. Diríase, pola súa forma e os seus movementos, que é obeso. Xunto a el hai outro peixe, copia perfecta do primeiro, pero en pequeno. Permanecen pegados ao cristal, coa vista fixa no que se lles pon diante. Lonxe deles, ao fondo, outros peixes, máis pequenos de cores e formas variadas, mestúranse e rózanse ao pasar.

         Os peixes grises están quedos fronte ao pai e ao fillo. “A min non me gustaría ser un peixe gordo”, di o neno, que intúe algo sen saber moi ben que. E o pai, que si sabe pero xa non intúe, contesta: “Cos anos cambiarás de opinión, xa verás”. En canto o neno e o pai seguen camiñando, o grupo que se mantiña afastado achégase a ver. De aí.



Trastornos literarios, Flavia Company, Ed. Páginas de espuma

martes, 24 de enero de 2012

TRASTORNOS LITERARIOS

Trastornos literarios é o título dun curioso libro de Flavia Company.
Constitúeno un conxunto de microrrelatos que xorden a partir de figuras literarias, frases feitas, titulares de prensa.
Curioso pola forma en que crea o seu universo de historias.
Ademais, un manual práctico para tomar ideas no momento de enfrontarse á  folla en branco. Para non partir da nada á hora de escribir.
Historias sorprendentes dentro da sinxeleza, estrañas e reais. Tenras. Con xogos de palabras.
De fácil lectura. Pode abordarse relato a relato. Ou todos dunha sentada. A inquedanza por saber como vai ser a seguinte historia séntese.
Como o seu título indica "trastornos", trastórnase a linguaxe para amosar, en diversas ocasións, a vida trastornada.
Un libro que, por sorpresa, apareceu un día na  mesiña de noite e trastornou felizmente o meu serán.

martes, 17 de enero de 2012

PERSÉPOLE, Ed. Rinoceronte
Son moitos os aspectos que me chamaron a atención desta novela gráfica de Marjane Satrapi.
Vounos ir escribindo dun xeito un tanto anárquico, tal e como os fun anotando a medida que lía o libro.

  • As gardiás da Revolución (pp. 137). Son auténticas! Non obstante, que rabia ter que vivir vixiada por estas mulleres, que se fixaban ata no pelo máis invisible!
  • Como segue a vida a pesar da guerra dentro dunha "normalidade anormal" ou dunha "normal anormalidade"(pp. 142)
  • O medo a se arredar da súa cultura e das súas orixes. (pp. 199)
  • A soidade, tan grande coma un día sen pan. Cando está en Viena, que soíña se atopa!
  • Un dos momentos máis tenros e entrañables da historia penso, máis ben sinto, que é cando dorme coa avoa a véspera de marchar para Austria, ou cando a nai vai visitala a Viena e cociña para ela, cando conversa naquel mundo tan alleo a elas.
  • O racismo. Son varias as situacións racistas que vivimos na historia, mais se hai unha que me impactou especialmente foi aquela na que a nai do que era o seu mozo a botou da casa (pp. 226)


E máis e máis anotacións que irei publicando engordiño.